Η Ιστορία του αστεροειδή γλυκάνισου!
Ένα αστέρι στην κουζίνα!
Ο Αστεροειδής γλυκάνισος ή Illicium verum, όπως λέγεται επισήμως, είναι το ''φρούτο'' ενός εξωτικού δένδρου που ανήκει στην ίδια οικογένεια με τη μανόλια. Πατρίδα του η Νότιος Κίνα και το Βιετνάμ.
Επιβεβαιώνοντας το ''κάθε αρχή και δύσκολη'', το αειθαλές δένδρο, που σήμερα καλλιεργείται στο Λάος, τις Φιλιππίνες, την Ινδονησία, τη Τζαμάικα και την Κίνα χρειάζεται πέντε χρόνια για να ανθοφορήσει και περίπου έξη ή και εννέα, για να δώσει τους πρώτους καρπούς του. Αφού όμως πάρει μπρος, για τα επόμενα περίπου εκατό χρόνια, καρποφορεί δυο φορές τον χρόνο! Το περικάρπιο συλλέγεται πριν ωριμάσουν τα άνθη, αποξηραίνεται και μετά το μικρό σκουρόχρωμο αστεράκι βγαίνει στην αγορά.
Χρησιμοποιείται στην μαγειρική, αποτελεί ένα από τα πέντε συστατικά του χαρακτηριστικού μείγματος των πέντε μπαχαρικών της κινεζικής κουζίνας, στη ζαχαροπλαστική και επειδή περιέχει ανηθόλη που κάνει το άρωμα του να μοιάζει με αυτό του γλυκάνισου, χρησιμοποιείται και στην ποτοποιία.
Εκατοντάδες χρόνια πριν οι Μανδαρίνοι στην Κίνα εκτός από το να νοστιμεύουν τα φαγητά, το μασούσαν σαν τσίχλα, για δροσερή αναπνοή ή το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο.
Τον 16ο αιώνα, όπως πιστεύετε, οι Άγγλοι θαλασσοπόροι το έφεραν στην Αγγλία. Αρχικά το καλλιεργούσαν σαν καλλωπιστικό στους κήπους σύντομα όμως το χρησιμοποίησαν στη κουζίνα και τον 17ο αιώνα η χρήση του, μάλλον γιατί δεν ήταν τόσο ακριβό όπως ο γλυκάνισος, εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Γεγονός πάντως είναι ότι το μικρό καφέ αστέρι αρωματίζει τη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου