Οι Κατακόμβες των Καπουτσίνων.
Στο Παλέρμο της Ιταλίας οι κατακόμβες 8000 πτωμάτων!
Οι κατακόμβες των "Καπουτσίνων" του Παλέρμο της Ιταλίας (Σικελία), οι οποίες κατασκευάστηκαν το 1599 από μοναχούς, σαν νεκροταφείο. Οι κατακόμβες των "καπουτσίνων" του Παλέρμο, περιέχουν σήμερα 8000 μουμιοποιημένα πτώματα και αποτελούν μεγάλη τουριστική ατραξιόν γι αυτή την πόλη της Ιταλίας. Μέσα σε αυτές τις κατακόμβες, βρίσκεται και το μουμιοποιημένο πτώμα της μικρής Ροζαλίας Λομπάρντο (Rosalia Lombardo), ενός κοριτσιού 2 χρονών, η οποία γεννήθηκε το 1918 και πέθανε το 1920.
Το περίεργο με την μούμια αυτού του κοριτσιού, είναι πως διατηρείται σε εξαιρετικά καλή κατάσταση, παρά το γεγονός πως έχουν περάσει περισσότερα από 90 χρόνια από τον θάνατό της.
Οι κατακόμβες των Καπουτσίνων.
Τον 16ο αιώνα και πιο συγκεκριμένα το 1599, οι μοναχοί του μοναστηριού του τάγματος των "καπουτσίνων" (μοναστήρι που ιδρύθηκε το 1520), ξεκίνησαν να σκάβουν κρύπτες κάτω από το μοναστήρι, με σκοπό να τοποθετούν εκεί τα πτώματα των μοναχών του μοναστηριού που πέθαιναν. Έτσι λοιπόν την ίδια χρονιά (1599), μουμιοποιούν και τοποθετούν στα ταφικά συμπλέγματα κάτω από το μοναστήρι τους το πρώτο πτώμα ενός μοναχού, του Σιλβέστρο Γκούμπιο (Silvestro of Gubbio), ο οποίος είχε πεθάνει πρόσφατα. Από εδώ και μετά, οι μοναχοί του μοναστηριού θα τοποθετούν πάντα τα πτώματα των μοναχών στις κατακόμβες του μοναστηριού, αφού πρώτα τα μουμιοποιούσαν. Για να διατηρούν τα πτώματα των μοναχών σε καλή κατάσταση τα μουμιοποιούσαν. Συνήθιζαν να τα τοποθετούν σε κεραμικά κρεβάτια, όπου με την βοήθεια σωλήνων απομακρύνονταν τα υγρά του σώματος. Στη συνέχεια τα έπλεναν με νερό και ξύδι. Κάποιες άλλες φορές για να διατηρηθούν, τα τοποθετούσαν μέσα σε σφραγισμένα γυάλινα κουτιά που περιείχαν υγρά συντήρησης. Αξίζει να σημειώσουμε, πως οι νεκροί μοναχοί διατηρούσαν την καθημερινή τους ενδυμασία και μερικές φορές τοποθετούνταν μέσα στα φέρετρά τους ακόμα και με τα σχοινιά που φορούσαν στη μέση τους για μετάνοια. Μετά από μερικά χρόνια δεν τοποθετούσαν μόνο μοναχούς.
Χιλιάδες μούμιες.
Όπως αναφέραμε παραπάνω, αρχικά οι κατακόμβες προορίζονταν μόνο για τους νεκρούς μοναχούς. Ωστόσο στους επόμενους αιώνες, έγινε σύμβολο κοινωνικής θέσης να τοποθετούνται νεκροί της κοινωνίας του Παλέρμο στις κατακόμβες των "Καπουτσίνων". Έτσι, ξεκίνησαν να τοποθετούνται εκεί και απλοί άνθρωποι (συνήθως πλούσιοι), οι οποίοι ζητούσαν στις διαθήκες τους να τοποθετηθούν εκεί και σε ορισμένες περιπτώσεις ζητούσαν και το πως θα ήταν ντυμένοι ή ακόμα και να τους αλλάζουν τα ρούχα τους ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Οι ιερείς που πέθαιναν τοποθετούνταν επίσης εκεί και φορούσαν τα ιερατικά τους άμφιά τους, ενώ άλλοι ήταν ντυμένοι σύμφωνα με τη σύγχρονη μόδα. Οι συγγενείς, θα επισκέπτονταν τους νεκρούς συγγενείς τους για να προσευχηθούν γι αυτούς και επίσης για να διατηρήσουν το σώμα των αγαπημένων τους σε καλή κατάσταση.
Φυσικά, τα πάντα είχαν να κάνουν με το χρήμα. Οι κατακόμβες των "καπουτσίνων", διατηρήθηκαν μέσα στους αιώνες από τις δωρεές των συγγενών των νεκρών. Κάθε νέο σώμα, τοποθετούνταν σε μια προσωρινή θέση και στη συνέχεια μεταφέρονταν σε μόνιμη θέση. Εφόσον οι συγγενείς συνέχιζαν να πληρώνουν, το σώμα παρέμενε στη μόνιμη θέση του, αλλά όταν οι συγγενείς δεν πλήρωναν, το σώμα σχεδόν πετάγονταν σε ένα καρφί στην άκρη, μέχρι να πληρώσουν.
Το τέλος.
Οι κατακόμβες των "καπουτσίνων" έκλεισαν επίσημα το 1880, ενώ μέχρι και το 1920 συνεχίζονταν ακόμα να τοποθετούνται εκεί πτώματα ανθρώπων, εφόσον οι συγγενείς τους είχαν χρήματα και πλήρωναν. Επί 321 χρόνια, τοποθετούνταν εκεί μουμιοποιημένα πτώματα ανθρώπων, που μερικά από αυτά παρέμειναν σε εξαιρετικά καλή κατάσταση ενώ άλλα όχι σε τόσο καλή. Σε όλα αυτά τα χρόνια, είχαν τοποθετηθεί συνολικά 8000 πτώματα-μούμιες στις κατακόμβες, χωρισμένες σε κατηγορίες ανά φύλλο (άνδρες - γυναίκες) και κοινωνική θέση (επάγγελμα). Ένα από τα τελευταία πτώματα που μουμιοποιήθηκαν και τοποθετήθηκαν στις κατακόμβες των "καπουτσίνων", ήταν ένα κοριτσάκι 2 χρονών, η Ροζαλία Λομπάρντο, το πτώμα της οποίας παραμένει στην καλύτερη κατάσταση από όλες τις μούμιες της κατακόμβης.
Η Ροζαλία Λομπάρντο.
Η Ροζαλία Λομπάρντο ήταν ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε το 1918 στο Παλέρμο της Ιταλίας. Ωστόσο σε ηλικία 2 ετών(1920), πέθανε από πνευμονία. Ο πατέρας του μικρού κοριτσιού, συγκλονίστηκε τόσο πολύ από τον θάνατό της, που αποφάσισε να πληρώσει ένα μεγάλο ποσό για να την μουμιοποιήσουν και να την τοποθετήσουν στην κατακόμβη των "καπουτσίνων". Έψαξε και βρήκε έναν σπουδαίο γιατρό και ταριχευτή της εποχής, τον Αλφρέντο Σαλαφία (Alfredo Salafia), τον οποίο και πλήρωσε ένα αρκετά σημαντικό για να μουμιοποιήσει την κόρη του. Μετά τη διαδικασία, το κορίτσι τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο μέσα στη κατακόμβη, ενώ γύρο από αυτό τοποθετήθηκαν μαρμάρινες πλάκες. Μετά το πέρασμα δεκάδων χρόνων, διαπιστώθηκε πως το πτώμα του μικρού κοριτσιού, σε αντίθεση με τα άλλα, διατηρούνταν σε εξαιρετικά καλή κατάσταση. Οι ερευνητές θέλησαν να μάθουν τον τρόπο που ο Αλφρέντο Σαλαφία ταρίχευσε το κορίτσι και μετά από έρευνες στα αρχεία του, ανακάλυψαν πως αντικατέστησε όλο το αίμα της με διάφορα χημικά (φορμαλδεϋδη, αλκοόλ, γλυκερίνη, ψευδάργυρο), τα οποία σκότωναν τα βακτήρια και διατηρούσαν το σώμα αναλλοίωτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου